درست نزديک سپيده دم

پرستوی کوچکی را ديدم

هذيان می گفت

و سرخی قلب کوچکش

...به دانه های انار می مانست

با دو بال کوچکش

آسمان را

تا جايی که در چشم من می گنجيد

در نورديد

***

هنوز سپيده دم نرسيده بود

که من به او دل باختم