از بيراهه ای آمده ام

که گرگ های ماده آنجا لانه دارند

آبستنم از نمک به حرامی

از جا کشی که مرا خانه به خانه می بُرد

خاطرات درزهدانم نطفه بسته اند

چشمهای هرزه

دستهای چروکيده

مردان پا به سن

زوزه های مملو از لذت

خشم

کتک

ساديسم

و باز چشمهای هرزه

نوازشهای چندش آور

مو های خاکستری..جوگندمی

و موهای سياه من

و دستهای سپيد من

و سينه های نحيفم

که هدر می شد

...

امشب بارانی است

کودک من انگار

قصد آمدن دارد امشب

گلهای وحشی که چيده بودم

همه بر زمين اند دوباره

درد در کمرم فرياد می کند

...

زوزه ماده گرگان را دوست دارم

مامايشان آمده است

درد دارد می برد مرا

تا انتهای عشق

همه جا سياه است

عشق هم

...

به هوشم دوباره

مامايشان چيزی می گويد

نمی فهمم

درد

دندانهايم را خرد دارد می کند

چيزی از من کم می شود

سبک می شوم

زوزه گرگان بلند می شود

عفريت کوچک من متولد شده است

و باورت نمی شود اما

خيلی زيباتر از آن است

که در خواب ديده ام

گرسنه است

درد تمام روسپی های کوچه را

فرياد می کند انگار

آری

کودک من است آخر

از گل های وحشی هم زيباتر است

...

به بيراهه می روم

لالايی کوچکی خوانده ام برايش

چشمان سياهش را بسته

فرشته ای را می ماند

در بازوان ماده گرگی آرميده

...گلويش را دريده ام