تقدير

در چشم تو، من شايد

گدايی باشم يا که جلادی

و يا دخترکی دلخوش

من اما

انگار

ازراعيل توام

زشت و هراسناک

خسته از مرگ

خسته از التماس

و تقديری که تو به آن ايمان داری

مرا و تو را

به کيفر گناهانمان

به يکديگر چنين سخت پيوند داده است

نه از آن پيوندی

که به مهر باشد و عشق و دوستی

پيوندی از سر جبر

و شايد

از سر درد

پيوندی که زشت ترين خيانت ها و

کريه ترين تنفرها را

يارای گسستنش نيست

تو را نيز

يارای گريز از من نيست

من ازراعيل توام

فرستاده ای در غالب فرشته ای شوم

زشت و هراسناک

خسته از مرگ

خسته از التماس

تقدير

تقديری که تو به آن ايمان داری

دستانم را به سينه تو زنجير کرده است

و دستان تو را بر سينه های من

می دانم

ترديد تو را می برد

نرم

و گاهی تيز

من اما با توام

و تو را يارای گريز نيست

آری

کابوسی هستم

که آنگاه که گاه چشم گشودن می رسد

ادامه می يابد در بيداری

من اما

از آنچه که هستم

ناراضی نيستم

و نيز خوشحال

تقديری که تو به آن ايمان داری

مرا اين چنين زشت و هراسناک نقش زده است